یکی نیست بین شما غیرتشو محک کنه
دستای بستمو وا کنه به من کمک کنه

من پیر مرد تحمل دویدن ندارم
قدرت ایستادن و دوباره رفتن ندارم

منو با خنجر و شمشیر جفاتون بکُشید
اما اینقدر توی کوچه های این شهر نکشید

کوچه ای که بین اون سیلی به زهرا می زدند
یاس هجده ساله ی حیدر و تنها می زدند

ظلم و بیداد شما قلب منو خون می کنه
دل خون من یاد رقیه خاتون می کنه

منو عمه ام رقیه هر دو تا مثل همیم
هر دو تامون پی ناقه ی شماها دویدیم

همونی که معجر از سر رقیه می کشید
منو با سر برهنه از خونه بیرون کشید

همونی که عمه ام رقیه رو کتک می زد
من پیرمرد و با تازیونه کتک می زد

همونی که عمه ام رقیه رو مسخره کرد
تو کوچه با خنده هاش بند دلم رو پاره کرد

منِ پیرمرد و اینقدر اذیت نکنید
اینقدر با دست بسته تو مدینه نکشید

این یه ارثه همه ی آل علی غریب باشن
حتی توی خونشون تنها و غم نصیب باشن

منم آخر از میون جمع نامردا میرم
مث عمه ام رقیه توی غربت می میرم
***مسعود مهربان***